Luteina – dlaczego nie połykać tylko rozpuścić pod językiem?

Luteina to lek zawierający progesteron mikronizowany, czyli hormon płciowy w postaci farmakologicznej (struktura chemiczna progesteronu mikronizowanego jest identyczna z progesteronem syntetyzowanym przez jajnik). Progesteron jest produkowany przez ciałko żółte w jajniku i łożysko w trakcie ciąży. 

W pierwszej fazie cyklu stężenie luteiny jest bardzo niskie. W tym czasie wzrasta poziom estrogenu – hormonu, który przygotowuje błonę śluzową macicy i owulację w jajnikach. Stężenie luteiny zaczyna wzrastać tuż przed owulacją, a swój szczyt osiąga w 20-22 dniu cyklu. W przypadku, gdy nastąpiło zapłodnienie, wytwarzanie hormonu jest kontynuowane. Jeśli nie doszło do zapłodnienia, progesteron działa jedynie przez kilka dni, po czym w ok. 27 dniu jego stężenie spada i pojawia się miesiączka. W związku z tym do głównych zadań luteiny należy m.in. regulacja cyklu menstruacyjnego (źródło).

Luteina (progesteron) odpowiada najpierw za zapłodnienie i zagnieżdżenie zarodka w macicy, a potem za utrzymanie ciąży i jej prawidłowy rozwój. To pokazuje, dlaczego w razie problemów z zajściem w ciążę ważna jest kontrola poziomu stężenia tego hormonu we krwi.

 

Nurtowało mnie ciągle pytanie: dlaczego nie można połknąć Luteiny tylko trzeba ją rozpuścić pod językiem? 

Po przeszukaniu kilku tematycznych stron internetowych wyczytałam, że progesteron ulega efektowi pierwszego przejścia* i w przypadku połknięcia zanim zostałby wchłonięty do krwiobiegu zwyczajnie uległby dezaktywacji. Kiedy tabletka rozpuszcza się pod językiem progesteron wchłania się do krwiobiegu poprzez naczynia krwionośne zlokalizowane pod językiem i jest metabolizowany przez wątrobę. 

*Efekt pierwszego przejścia ma miejsce, gdy substancja podana doustnie dostaje się do krwiobiegu niemal wyłącznie przez układ krążenia wrotnego (śledziona – żołądek – dwunastnica – trzustka – wątroba), przez co cała wchłonięta dawka specyfiku przechodzi najpierw przez wątrobę. Tam leki są poddawane działaniu enzymów wątrobowych i metabolizowane. Im szybszy jest ten metabolizm, tym niższa wchłanialność danego leku do organizmu.

 

Zatem progesteron mikronizowany znajduje się w Luteinie, która dostępna jest w dwóch postaciach farmaceutycznych: tabletki dopochwowe i tabletki podjęzykowe.

Jaka jest różnica pomiędzy luteiną podjęzykową a luteiną dopochwową?

• przede wszystkim różnicą jest droga podania – tabletka dopochwowa wchłania się od razu do organizmu nie obciążając przy tym innych organów, tabletka podjęzykowa wchłania się głównie przez wątrobę, dlatego jeśli pacjentka ma problemy z wątrobą lub nerkami, należałoby rozważyć podanie tylko dopochwowe lub także doustne, np. leku Duphaston, w którym substancją czynną jest progesteron syntetyczny otrzymywany w wyniku syntezy chemicznej. 
• różnią się one również szybkością działania – tabletka dopochwowa działa prawie bezpośrednio po podaniu, ale krócej niż podjęzykowa, która z kolei dłużej się wchłania i dłużej działa. Jej maksymalne stężenie jest osiągane w ciągu 2–3 godzin po podaniu, podwyższone parametry obserwuje się do 12 godzin od przyjęcia hormonu. Powrót do poziomu sprzed podania następuje po 24 godzinach.  

 

Moje dawki Luteiny w trakcie procedury in vitro (przed i po transferze): 

• Podjęzykowo: 2x dziennie po 2 tabletki 50mg = 200mg na dobę przez 16 dni
• Dopochwowo: 3x dziennie po 2 tabletki 100mg = 600mg na dobę przez 16 dni
• *Duphaston: 3x dziennie po 1 tabletce 10mg = 30mg na dobę przez 16 dni